ADI YOK KADININ
Dört mevsim karanfil çiçeği kokardı boynu
Masum, sessiz ve biraz da hüzünlüydü tebessümü
O herkesin; Şöyle olmalı, böyle olmalı, şunu yapmalı, şunu yapmamamalı! Dediği.
O herkesin her şeyi
O herkesin hiçbir şeyi
Evde tüten ocağın
Çiçek kokan perdelerin
Koynunda uyuttuğu kuzuların
En azgın ortamlarda bile sükûtun sahibi!
Hiç bir şeye sahip olmayan bir sahip…
Herkesin emanet dediği fakat hiç kimsenin sahip çıkmadığı
Her şeye sahip çıkan fakat hiç bir şeyde hakkı olmayan.
Dört mevsim karanfil çiçeği kokardı boynu
Masum, sessiz ve biraz da hüzünlüydü tebessümü
Eve hizmetkâr
Evlada anne
Adamın koluna süs, yatağına meze
Her şeyin hamalı, herkesin malı
Sıcakta üşüyen, ayazda yanan
Sevgiyi, sevdayı her daim kalbinde taşıyan, anan…
Ama ruhu yokmuş gibi davranılan.
Saçı uzun aklı kısa dedikleri var ya
Hah işte ondan!
Hani hayır demeye hakkı olmayan!
Hani hayır deme cesaretini gösterince,
Karanfil kokan boynu kana bulanan
Hani kadın diyorlar öylesine, alelade!
Toplumda başka adı olmayan?
FAZİLE AŞAR AYDINALP
